Kim był nasz patron PDF Drukuj
sobota, 15 czerwca 2013 20:47

 

Jan Chrzciciel, jak podaje Nowy Testament, urodził się pół roku przed Jezusem z Nazaretu w wiosce Ain Karim. Był synem żydowskiego kapłana Zachariasza i Elżbiety, krewnej Maryi z Nazaretu. Narodziny jego były  dowodem prawdziwości zapowiedzi złożonych przez Archanioła Gabriela Maryi w czasie zwiastowania.

 

 

Gdy był młodzieńcem, udał się na pustynię i tam podjął życie ascety. Na przełomie 28 i 29 roku nad Jordanem w okolicach Jerycha rozpoczął publiczne nauczanie o mającym nadejść Królestwie Bożym, a także udzielał chrztu pokuty. To on wskazał na Jezusa jako oczekiwanego Baranka Bożego oraz nazwał go Mesjaszem.

Choć Jan uchodził za proroka, Jezus określił go jako kogoś więcej niż tylko proroka – posłańca przed Bogiem.

Jan Chrzciciel zawsze miał odwagę mówić ludziom prawdę prosto w oczy. Piętnował ich występki, by poruszyć sumienia. Napominał biednych i bogatych, prosty lud i wysokich dostojników. Nie bał się potępić nawet grzesznego życia Heroda Antypasa, rządcy Galilei i Perei. Jawnie krytykował niemoralnego małżeństwa króla Heroda ze swoją bratową Herodiadą. Takie postępowanie było rażąco sprzeczne z prawem Mojżeszowym i dobrymi obyczajami.

Ponieważ proroka Jana, powszechnie otaczano szacunkiem. Herod Antypas nie mógł lekceważyć jego opinii.  Aby zamknąć mu usta, kazał go schwytać i uwięzić, po czym został ścięty. Miał wówczas trzydzieści kilka lat. Dokładna data śmierci Jana Chrzciciela nie jest znana. Badacze datują moment śmierci proroka na koniec lat dwudziestych I wieku n.e. albo okres między 34 a 36 rokiem n.e.

Życie Jana Chrzciciela  pełne było wielkiej świętości. Był to człowiek bezkompromisowy o silnym charakterze. Był to pierwszy święty czczony w całym Kościele. To jemu dedykowana jest rzymska bazylika św. Jana na Lateranie, przy której swą siedzibę przez niemal 1000 lat mieli papieże.

Jest patronem wielu państw, miast, archidiecezji warszawskiej i wrocławskiej; zakonników, mnichów, dziewic, pasterzy i stad, krawców, kuśnierzy, kowali, rymarzy, abstynentów, niezamężnych matek, skazanych na śmierć. Jest orędownikiem w czasie gradobicia i chorób epilepsji. Jego święto obchodzimy 24 czerwca - w dzień narodzin oraz 29 sierpnia na pamiątkę jego męczeńskiej śmierci.

W ikonografii przedstawiany jest jako dziecko, młodzieniec albo ascetyczny mężczyzna, ubrany w skórę zwierzęcą albo płaszcz z wielbłądziej sierści. Atrybutami jego są: Baranek Boży, baranek na ramieniu, na księdze albo u stóp, baranek z kielichem, chłopiec bawiący się z barankiem, krzyż, głowa na misie. W tradycji wschodniej, głównie w ikonach, przedstawiany jest jako zwiastun ze skrzydłami.

 

 

Święty Marek tak opisuje wygląd proroka następująco: „Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a żywił się szarańczą i miodem leśnym”(Mk 1,6). Artyści – zainspirowani takim opisem - ukazują św. Jana Chrzciciela jako bosego mężczyznę o surowym obliczu, z długimi włosami i brodą.  Na ziemiach polskich kult świętego Jana Chrzciciela zaszczepili ojcowie benedyktyni, którzy przybyli do Polski w XI wieku wraz ze świętym Wojciechem.

 

/KR/

Źródło: "Święty Jan Chrzciciel. Historia życia, przesłanie, kult, modlitwy" Aleksandra Murzańska